|
13-11-2013
Startnotitie decentralisaties sociaal domein
In de raadsvergadering van 12 november j.l. is van gedachten gewisseld
over de startnotitie waarin het overhevelen van rijkstaken naar de gemeentelijke
overheid is uiteengezet.
Het gaat hierbij om een drietal taken op sociaal gebied, te weten (arbeids)participatie,
jeugdzorg en AWBZ-zorg, die de rijksoverheid (deels) wil laten uitvoeren
door de lokale overheid.
Hieronder leest u een korte beschouwing met enkele opmerkingen over de
inhoud van de startnotitie namens de SGP door Arie den Ouden.
Overheidstaak.
In oude tijden besloeg de overheidstaak slechts twee velden: Landverdediging
en rechtspraak, en om dat te realiseren: belastingheffing. Hoe is die
taak door de eeuwen niet uitgebreid! Noem de verschillende ministeries
maar op. En het is duidelijk dat een complexere samenleving gepaard gaat
met een uitbreiding van de overheidsbemoeienis, maar tegelijk is bekend
dat een eenmaal aangegane taak niet snel meer afgestaan wordt. Ook nu
worden taken uit het sociale domein niet opgegeven door de overheid, maar
gedecentraliseerd.
Hierbij willen we de opmerking maken dat we er wel acht op hebben te slaan
dat de taken ook werkelijk gedecentraliseerd worden en dat de gemeente
niet slechts een loket van de centrale overheid wordt: centraal gedefinieerd
beleid dat aan de gemeentebalie uitgevoerd wordt.
Dat is geen décentralisatie.
Een gemeente moet zelf beleid kunnen maken!
Tweede opmerking: Daarmee is ongelijkheid in Nederland gegeven.
Een inwoner van Staphorst kan anders behandeld worden, nl. beter of slechter,
dan b.v. in Meppel of in Hardenberg.
Wij achten dit terecht.
De gemeentelijke overheid wordt door eigen verkiezingen gelegitimeerd.
Dat geeft haar het recht om binnen rijkskaders eigen beleid te ontwikkelen
voor haar eigen inwoners.
Wij hopen dat de rijksoverheid ons hiervoor de ruimte geeft.
De verzorgingsstaat.
Het is een open deur om te stellen dat de verzorgingsstaat op haar retour
is. Nu is dat volgens sommigen niet de spits van de decentralisaties,
maar feit is dat bezuiniging onlosmakelijk aan de decentralisaties verbonden
is.
De verzorgingsstaat was altijd het kroonjuweel van de SDAP en haar opvolger
de PvdA.
Dat bleek ook wel uit de herhaalde reactie van de zijde van de fractie
van de PvdA op de Algemene Beschouwingen van onze partij. Deze verzorgingsstaat,
waar een figuur als W. Drees een eminent strijder voor was, is een uitwerking
van een dieper liggend ideaal.
Het uiteindelijke ideaal van het socialisme is: de heilsstaat op deze
aarde.
De verzorgingsstaat is daar een onderdeel van.
De maakbaarheidsgedachte komt hier heel sterk in naar voren.
Op een kerkhof voor vrijdenkers in Berlijn staat te lezen: Wir hoffen
und fürchten das Jenseits nicht mehr; die Besserung des Diesseits
ist unser Begehr. (Wij hopen noch vrezen de eeuwigheid niet meer; de verbetering
van het heden is onze begeerte.)
Het hoeft geen betoog dat de SGP hier diametraal tegenover staat. Het
christelijk geloof zegt: Zoekt eerst het koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid.
Over bezorgheid voor eten, drinken en kleding zei Christus Zelf: "Het
is niet in de overvloed gelegen dat iemand leeft uit zijn goederen."
We zijn hier slechts reizigers op doorreis.
Anderzijds heeft Christus zelf gezegd dat op de jongste dag het al of
niet uitreiken van een beker koud water aan een hulpbehoevende geteld
zal worden. Ook de opmerking dat we de armen altijd bij ons hebben om
hen goed te doen, heeft ons veel te zeggen. De vraag is natuurlijk waar
de grens loopt tussen persoonlijke verantwoordelijkheid en overheidsbeleid.
Bij deze transities wordt de persoonlijke verantwoordelijkheid van alle
inwoners van onze gemeente ingeschakeld. Dat wordt burgerkracht genoemd.
Wij noemen het liever naastenliefde, maar daar gaan we nu niet verder
op in.
Ten aanzien van het overheidsbeleid hebben we in ons verkiezingsprogramma
opgenomen dat de overheid het schild der zwakken moet zijn.
Hierbij doen twee principes opgeld: Rechtvaardigheid en barmhartigheid.
Tot zover enkele opmerkingen van algemene aard.
Met betrekking tot de inhoud van de startnotitie worden nog de volgende
concrete opmerkingen gemaakt.
Inleiding:
De SGP onderstreept de zinsnede in de inleiding: Het gaat om de relatie
tussen burgers onderling. Een overheid waar je voor alles terecht kunt
om problemen op te lossen is voorbij. De gemeentelijke voorziening is
de laatst te kiezen oplossing.
Participatiewet:
In de passage over:
- het door de komende wetswijzigingen toenemende klantenvolume waarvoor
de gemeente reintegratie-activiteiten moet organiseren en
- het beschutte werken, dat dit niet per definitie bij Reestmond ondergebracht
hoeft te worden,
gaat het bij al deze klanten om een kwetsbare groep die zeer gevoelig
is voor veranderingen.
Dit moet om deze reden goed begeleid worden.
Jeugdzorg:
Binnen onze gemeente zijn verschillende levensbeschouwelijke identiteiten
aanwezig.
De SGP wil dit - voor zover relevant - graag expliciet opgenomen zien
in de verschillende vervolgnota's.
Dit betreft overigens niet alleen jeugdzorg, maar ook de Participatiewet
en de aangepaste WMO.
|
